Przywództwo to przede wszystkim emocje

Tak więc, czy tej zdolności do docierania i inspirowania da się nauczyć? I tak, i nie. Prawda jest taka, że nie każdy posiada wrodzony talent do bycia liderem. Jednak dla tych, którzy nie czują się gwiazdą, gdziekolwiek się pojawią (a zapewne dotyczy to większości z nas), zdolności przywódcze można szlifować i udoskonalać je w taki sposób, aby móc je odpowiednio wykorzystywać. Kiedy zaczniemy nad tym pracować, istnieje duża szansa, że stanie się to częścią nas samych i naturalnie wejdzie do naszej kultury pracy.

Narzędzia, które pozwolą nam na stymulację naszego talentu:

1. Inteligencja emocjonalna

Wielcy przywódcy odznaczają się empatią i posiadają zdolność do odczytywania potrzeb i pragnień ludzi. To pozwala im przemawiać do ich potrzeb i kiedy jest to możliwe, spełniać je. Kiedy ludzie czują się zrozumienie, jest możliwość wytworzenia między nimi więzi, o znacznie silniejszych atrybutach.

2. Uczenie się

Nienasycona ciekawość i chęć ciągłego doskonalenia, są znamionami wielkiego lidera. Przywódcy rzadko zadowalają się półśrodkami. Nie boją się nowych rozwiązań, nawet jeżeli nie są one proste i stwarzają nowe wyzwania. Traktują to jako inwestycja w siebie.

3. Szerszy kontekst

Wielcy liderzy podchodzą do wyzwań ze świeżym spojrzeniem. Wiedzą, że rozwiązania, które w jednym przypadku okazały się być bezużyteczne, w innym mogą odnieść zaskakujące efekty. Zanim zaczniesz działać, wpierw upewnij się, że rozumiesz specyfikację problemu i sytuacji, a dopiero później zacznij działać.

4. Pozostawianie przestrzeni

Wielu ludzi utożsamia przywództwo z pełną kontrolą. W rzeczywistości wygląda to tak, że lider inspiruje i zachęca do działania, a następnie pozostawia przestrzeń do kreatywnej pracy. Wartościowi pracownicy doskonale wiedzą co robią, a nieustanna kontrola menadżerska może być uciążliwa i dezorganizująca. Przywództwo to wsparcie, a nie kontrola.

5. Szczerość

Na każdym kroku napotykamy na wiadomości, gdy liderzy tracą zaufanie. Głównie jest to spowodowane ich nieuczciwością. Często jest to spowodowane presją otoczenie, a ściślej sytuacją, w której jesteśmy zupełnie inni prywatnie niż w środowisku pracy. Nie będziemy mogli współpracować w czystym środowisku jeżeli najpierw nie zaakceptujemy się takimi jakimi jesteśmy. Jeżeli nie będziemy szczerzy, prędzej czy później nasze zachowania w sytuacjach kryzysowych zaczną nas zdradzać. Dlatego nasz stosunek powinien być przejrzysty. Wtedy prościej będzie nam przekazać złe wieści i stawić czoła trudnym wyzwaniom.

6. Życzliwość i szacunek

Mili ludzie wcale nie przegrywają, to ignorancja i arogancja jest cichym zabójcą przywództwa, dodatkowo stwarzając atmosferę niepewności. Traktowanie wszystkich na poziomie podstawowego szacunku jest absolutną koniecznością. Życzliwość natomiast będzie do nas wracała. Oczywiście na swojej drodze napotkamy ludzi, którzy nie będą na nią zasługiwali ale w tych przypadkach, nie będzie to miało większego znaczenia, a nasza reputacja nie powinna przez to ucierpieć.

7. Współpraca

Kariera jest integralną częścią naszego bytowania. Praca i życie prywatne zawsze się przenikają i są nierozerwalne. Więc im większą twoja organizacja będzie miała zdolności do tworzenia partnerstwa, tym lepsze efekty będzie uzyskiwać wasza praca.

8. Partnerstwo

Jak już zostało to przytoczone powyżej, kariery ludzi są ważną częścią ich życia. Dowiedz się, jakie są cele zawodowe swoich pracowników i staraj się zrobić wszystko co możliwe, aby pomóc im je osiągnąć. Nawet jeżeli oznacza to, że finalnie doprowadzi to do ich opuszczenia twojej organizacji. Zyskasz tym samym szczęśliwych pracowników, a szczęśliwy pracownik, to pracownik produktywny.

Przywództwo jest zarówno sztuką, jak i nauką. Narzędzia podane powyżej, są pewnego rodzaju wskazówkami, a nie sztywnymi zasadami. Każdy z nas powinien rozwijać swój własny, indywidualny styl. Do ludzi trzeba docierać na płaszczyźnie emocjonalnej. Najpierw trzeba być człowiekiem, dopiero później przywódcą. To ma znaczenie.