Według skargi, która wpłynęła do Komisji Etyki Reklamy, reklama ubojni „uprzedmiotawia kobiece ciało oraz łamie przepisy zakazujące dyskryminacji ze względu na płeć”.
W czasie posiedzenia skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent.
Wniósł on o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy) oraz zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej oraz zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji.
Wniósł on również o uznanie reklamy za niezgodną z art. 4 Kodeksu Etyki Reklamy, w myśl którego „reklamy nie mogą zawierać elementów, które zawierają treści dyskryminujące, w szczególności ze względu na rasę, przekonania religijne, płeć lub narodowość”.
Skarżony nie złożył pisemnej odpowiedzi na skargę i nie uczestniczył w posiedzeniu.
Zespół Orzekający uznał, że reklama narusza normy Kodeksu.
W opinii Zespołu Orzekającego, reklama jest obraźliwa i dyskryminuje kobiety. Pokazanie w reklamie kobiety leżącej na posadzce ubojni drobiu, po której chodzą kury i dziobią ziarno, świadczy o przedmiotowym traktowaniu kobiety.
Zdaniem Zespołu Orzekającego (obradującego w składzie: Magdalena Czaja, Melania Popiel, Mikołaj Janicki) reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej i narusza dobre obyczaje.
Zespół Orzekający podkreślił, że reklama nie mieści się w ramach przyjętych norm etycznych.
Zespół Orzekający uczulił reklamodawców, aby nie wykorzystywano w reklamach seksualności kobiet, jeśli charakter produktu tego nie uzasadnia.
