27 listopada 1995 roku, do podolsztyńskiego Łańska zjechało 50. prywatnych nadawców radiowych reprezentujących 24 redakcje. Cel był jeden: zjednoczenie sił i walka o interesy komercyjnych rozgłośni. Inicjatorem Konwentu był Ireneusz Iwański, ówczesny szef i właściciel olsztyńskiego radia WA-MA, wspierany przez szefa Radia Reja ze Szczecinka.
Prywatni nadawcy pragnęli powołać organizację, która reprezentowałaby ich w rozmowach z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji czy komisjami parlamentarnymi. Domagali się traktowania małych rozgłośni lokalnych na równi z gigantami; stacji komercyjnych na takich samych warunkach jak publiczne. – Obowiązujące prawo faworyzuje rozgłośnie publiczne. Zarabiają one nie tylko na reklamach, ale i otrzymują część abonamentu, choć zdaniem prywatnych nadawców. Programy lokalnych stacji publicznych są często bardziej komercyjne niż stacji prywatnych i nie spełniają funkcji określonych ustawą – mówił w dniu powołania Konwentu Paweł Kasperczyk, radaktor naczelny elbląskiego Radia El na łamach Rzeczpospolitej.
Podczas zjazdu powołującego Konwent ubolewano również nad faktem, iż stacje komercyjne musiały wpłacać 6 procent rocznych obrotów w ramach tantiemów do ZAIKS-u, poczas gdy rozgłośnie radia publicznego uiszczały 1,5 procentową stawkę. Ubolewano również nad tym, że stacje prywatne miały „gorszy start” od tych publicznych: niedoświadczeni dziennikarze, niedobory sprzętu, mniejszy kapitał, słabsze nadajniki, itp.
Konwent szybko zyskiwał nowych członków. Słuchacze usłyszeli o nim, gdy w 1998 i 99 roku zorganizował na antenach rozgłośni w nim skupionych, tzw. „dzień bez polskiej muzyki”. Miał być to protest przeciwko biurokracji i zawiłościom przy płaceniu tantiem. Domagano się powołania jednej, zamiast trzech (Związku Producentów Audio-Video, Związku Stowarzyszeń Artystów Wykonawców i Stowarzyszenia Polskich Artystów Wykonawców Muzyki Rozrywkowej), organizacji pośredniczącej w płaceniu artystom za odtwarzanie ich dzieł. – Małych lokalnych stacji nie stać na to, by każdemu stowarzyszeniu osobno i w innych programach komputerowych opracowywać listę nadań utworów – mówił wówczas Ireneusz Iwański, przewodniczący Konwentu.
Idea Konwentu zaczęła się załamywać pod koniec roku 2000, gdy małe lokalne stacje, wstępowały pod skrzydła firm takich jak Ad.point, Agora, Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe czy Multimedia. Iwański mówił wówczas otwarcie, że konsolidacja kapitału stwarza małym rozgłośniom jedyną szansę na przetrwanie. Roztaczał przy tym wizje szybkiego postępu technicznego, cyfryzacji transmisji, tworzenia wspólnych pasm, prowadzących głównie do obniżenia kosztów działalniości rozgłośni. Zastrzegał jednak, że jego matczyna rozgłośnia nie zostanie wchłonięta przez żaden z koncernów. Wkrótce jednak okazało się, że zarówno radio WA-MA, jak i katowicki Flash, zaczęły nadawać pod banderą Ad.pointu. Prezesami obu stacji byli odpowiednio, zasiadający w zarządzie Konwentu, Ireneusz Iwański i Stanisław Sołtysik.
Przełom w działalności Konwentu Komercyjnych Stacji Radiowych nastąpił 10 września 2002, kiedy to spółka Agora, właściciel kilkunastu rozgłośni lokalnych oraz udziałowiec ponadregionalnego radia Tok FM, ogłosiła, iż występuje z organizacji. Marek Michalski, zastępca dyrektora pionu radiowego Agory SA stwierdził bowiem, że Konwent nie zajął stanowiska w tak ważnych sprawach jak odmowa przedłużenia koncesji Twojemu Radiu Wałbrzych oraz Blue FM z Krakowa. Od początku lipca Michalski kilka razy prosił prezesa Konwentu Ireneusza Iwańskiego o zwołanie Zarządu i zajęcie stanowiska w tej sprawie, ale, jak twierdzi, przez ponad dwa miesiące Zarząd nie zebrał się. Iwański napisał tylko, że najpierw należałoby zapytać sekretarza Rady Włodzimierza Czarzastego o powody odebrania tych koncesji, a potem podejmować decyzje. W końcu na posiedzeniu rozpoczętym 2 września, a zakończonym 9 września (w sprawach Twojego Radia i Blue dawno już zapadły prawomocne decyzje) Zarząd przegłosował odrzucenie wniosku Agory i postanowił w ogóle nie zajmować żadnego stanowiska w sprawie nie przedłużenia koncesji dwóm swoim członkom.
– Konwent powinien bardzo ostro zaprotestować – mówi Marek Michalski. – Jeśli jednak w tak ewidentnej sytuacji milczy, to moim zdaniem, nie ma racji bytu. Stąd nasza decyzja o wystąpieniu z Konwentu. Nie chcemy należeć do organizacji, która nie realizuje głównego celu, dla którego została powołana czyli nie chroni interesów prywatnych stacji radiowych wobec organów państwowych. W ciągu najbliższych kilku dni zarządy wszystkich stacji Agory wyślą do Konwentu listy wypowiadające członkostwo w organizacji. Tym sposobem liczebność Konwentu (72 stacje na koniec ub. roku) zmniejszy się o ponad jedną czwartą.
Czy mamy zatem do czynienia z początkiem końca organizacji, która miała szczytne cele – walkę o dobro prywatnej radiofonii w Polsce? A może wszystkie postawione w 1995 roku zamierzenia zostały już spełnione? Być może idee, które przyświecały inicjatorom Konwentu siedem lat temu, straciły dziś na aktualności. Któż mógł bowiem przewidzieć, że trzecia część z 200 zrzeszonych w Konwencie stacji, zaprzeda duszę medialnym kompaniom i obce staną się im interesy samotnych, białych, lokalnych żagli? A może ktoś, na wojowaniu w Konwencie, chciał upiec swą prywatną pieczeń?
