Pomimo bardzo optymistycznego wstępu dalej już tak wesoło nie będzie. To prawda, że coraz więcej Polaków ma dostęp do Internetu, a kolejne sieci osiedlowe i szkoły są do niego podpinane. Sieci kablowe oferują Internet w kablówce. Niby wszystko jak należy – coraz więcej Polaków w Internecie, ale czy do końca?
Obecnie można dostrzec bardzo niepokojącą tendencję do „podłączania do Internetu za wszelką cenę”. Nierzadko można spotkać sieci osiedlowe, w których znajduje się kilka, a nawet kilkanaście komputerów korzystających z jednego SDI! Co prawda transfer w godzinach popołudniowych oscyluje w granicach zera, ale przecież to już jest Internet i do tego masowy! Profesjonalni administratorzy (obecnie, aby zostać profesjonalnym administratorem wystarczy zakupić (niekoniecznie przeczytać) książkę „Jak zostać administratorem w 4 lekcjach” i trzymać ją w widocznym dla innych miejscu…) wybrani do posiadania w domu terminala SDI dbają aby Internet był zawsze dostępny, a awarie usuwane możliwie szybko…
Nie lepiej wygląda sprawa w części szkół. Pracownie wyglądają mniej więcej tak: kilka komputerów w sieci z zainstalowanymi sieciowymi użytkami typu Quake (Quake – sieciowa „rąbanka” idealna dla uczniów szkół podstawowych, ze względu na możliwość poznania anatomii przeciwnika, co procentuje później na lekcjach biologii) i serwer posiadający wbudowany modem, który jest uruchamiany wtedy, gdy nauczyciel musi odebrać pocztę z kuratorium – tylko dlaczego używa to tego programów typu Chat? Oczywiście zdarzają się wyjątki i w szkołach zainstalowane są urządzenia typu SDI, jednak również liczba komputerów diametralnie rośnie. Znane są przypadki gdy na jeden terminal SDI przypada w szkole nawet 30 i więcej komputerów! Przypominam, że SDI umożliwia ściąganie danych z prędkością 115 kbit/s, co daje ok. 11 kB. Dzieląc to przez 30 komputerów i serwer na którym „administrator sieci szkolnej” ściąga najnowszą dystrybucję Linuxa otrzymujemy… Połączenie z Internetem, bo o samym Internecie możemy jedynie pomarzyć.
Na genialny pomysł na zarobienie fortuny wpadli operatorzy kablówek. Wykupują łącze internetowe (ale niezbyt szybkie, bo by było zbyt drogie i zyski by spadły) serwer i udostępniają Internet w kablówce. Idea naprawdę godna pochwalenia, ale wykonanie? Dla zwiększenia zysków przyłączany jest każdy chętny… Aż w końcu transfer maksymalny jest maksymalny tylko o 4 w nocy, a sytuacja po południu przypomina tą w sieciach osiedlowych. Ale przecież była mowa w umowach jedynie o transferze maksymalnym. Szkoda, że niewiele firm podaje transfer minimalny, gwarantowany w umowie. Nie jeden internauta już w ten sposób został oszukany… A miało być tak pięknie…
Kolejną niepokojącą tendencją jest „upiększane” Internetu. Ponieważ jeśli chcemy napisać komuś dwa zdania to należy użyć języka HTML, ładnej papeterii i załączyć utwór w formacie mp3, żeby odbiorca mógł z uśmiechem na twarzy przeczytać wiadomość od nas. Bo przecież Internet już jest tani i szybki. A tych co uważają, że powinno się pisać w czystym teksie już dawno powinno się było pozbawić dostępu to pięknego, kolorowego i superszybkiego Internetu. O standardach internetowych wspominać nie warto, bo standardem stają się ustawienia domyślne programów ze stajni Billa…
Takich przykładów można znaleźć dużo, dużo więcej. Jedna są bardziej widoczne, a inne mniej. Wynikają one przeważnie z działania „bo tak wypada”. A mi nie pozostaje nic innego jak życzyć wszystkim sukcesów w propagowaniu masowego i superszybkiego Internetu…
Oczywiście są też użytkownicy posiadający SDI na jednym komputerze, korzystający z ryczałtu, w szkołach pojawiają się Neostrady i inne sztywne łączą, a niektóre sieci kablowe zwiększają liczbę łączy proporcjonalnie do liczby użytkowników. I to właśnie te osoby stanowią o kształcie polskiego Internetu i one z niego w pełni mogą korzystać. Reszta stanowi jedynie statystykę, którą będziemy mogli pochwalić się w Unii…