Pierwszy element kampanii to projekt „Fake Tourist” („Fałszywy turysta”). Na amerykańskie atrakcje turystyczne, takie jak np. nowojorski Empire State Building, przypuściła atak grupa 60 aktorów i aktorek, którzy – pracując w grupach po 2-3 osoby – udają zwykłych turystów. Co pewien czas proszą inne osoby o zrobienie zdjęcia – oczywiście z użyciem nowego telefonu Sony Ericsson.
Druga grupa to 60 aktorek i modelek, które odwiedzają najmodniejsze kluby i bary. Wynajęte przez Sony Ericsson panie są gruntownie przeszkolone w kwestii obsługi telefonu T68i. Odgrywają przygotowane uprzednio scenariusze – bawią się telefonami, odbierają rozwmowy w sytuacjach, gdy ktoś może zobaczyć, że na ekranie pojawia się twarz rozmówcy, grają ze sobą w „okręty” siedząc na przeciwległych końcach baru…
Oczywiście cały czas zachowują absolutną anonimowość – nikt nie wie, że pracują dla Sony Ericsson. Aktorki mogą udzielić takiej informacji tylko gdy zostaną o to bezpośrednio zapytane. Taki plan wzbudza zrozumiały sprzeciw organizacji konsumenckich – klienci czują się manipulowani. Jednak Peter Groome z Fathcom Communications – firmy która przygotowała projekt – broni kampanii.
„Jeśli ubierzesz je w koszulki Sony Ericsson, ludzie będą mniej chętni, by ich słuchać w barze” – mówi o wynajętych aktorkach. Pomimo niechęci organizacji praw konsumentów, podobne strategie reklamowe stają są coraz powszechniejsze – dorobiły sie już nawet swojej nazwy: „partyzancki marketing” lub „niewidzialny marketing”.
W USA podobne metody stosowały już m.in. BMW i Cadbury Schweppes. Borykające się z recesją firmy szukają bowiem nowych rozwiązań – efektywnych, ale tańszych niż reklamy telewizyjne. Kampania Sony Ericsson potrwa 60 dni i będzie kosztować 5 mln USD.
