Pierwsza edycja programu przekonała nas, iż kolejność odpadania z tej zabawy nie jest adekwatna to poziomu artystycznego uczestników. Najlepszej płyty nie nagrała Alicja Janosz, laureatka programu, ale Tomek Makowiecki. Co więcej płyta Ali Janosz sprzedaje się bardzo słabo, a ona sama pracuje już nad swoją drugą płytą o przewrotnej i wiele mówiącej nazwie „Debiut” – może w niej wreszcie zadebiutuje jako prawdziwa piosenka?
Podobna sytuacja miała miejsce w drugiej edycji Idola. Tylko jeden spośród trójki finalistów, a mianowicie Krzysztof Zalewski, ma szansę na nagranie dobrej, choć mało popularnej ze względu na ciężki rodzaj muzyki, płyty. Pozostali finaliści wydają zapewne płyty „popularne”, jak to określił Mariusz Totoszko.
Tutaj uwidaczniają się podstawowe cechy, które powinien posiadać idol: bezkompromisowość, indywidualizm, niezależność. A czy można nazwać idolami osoby, które zrobią wszystko aby się przypodobać potencjalnym nabywcom ich płyt? Granicę pomiędzy graniem dla swoich fanów, a muzyczną prostytucją jest naprawdę trudno zauważyć. Oglądając program Idol można było odnieść wrażenie, iż kilku uczestnikom idea Europy bez granic już nie wystarcza.
Druga edycja pokazała różnice pomiędzy gustami i preferencjami muzycznymi jurorów, a gustami publiczności. Faworyci, jak Gosia Kunc, odpadali mimo swego rodzaju protekcji ze strony jury. Nie od dziś wiadomo, iż ludzie nie głosują na faworytów. Robią wszystko na przekór jury, lub jak to ma miejsce chociażby w przypadku sportu – kibicują słabszym. Poza tym gusta muzyczne Polaków obecnie do najbardziej wyrafinowanych nie należą, o czym może świadczyć chociażby nasza delegacja na Eurowizję.
Osobnym przypadkiem jest Hania Stach, która była pewniakiem programu. Jednak zrezygnowała z udziału w programie ze względu na zły stan zdrowia, a może ze względu na ofertę konkurencyjnej wytwórni płytowej… Mimo tego, iż nie mogliśmy jej słuchać w ostatnich koncertach, na jej płytę nie będziemy musieli długo czekać…
Mimo, iż laureatem programu został Krzysiek Zalewski, prawdziwego zwycięzcę poznamy za kilka miesięcy, a będzie nim ten kto wyda najlepszą płytę. Zwycięzcą pierwszej edycji pod tym względem został Tomek Makowiecki, a kto okaże się najlepszym w drugiej edycji?
Krzysztof Zalewski ustalił już z wytwórnią, iż nie nagra płyty solowej tylko z zespołem Loch Ness. I jeśli ingerencja BMG nie będzie zbyt wielka to możemy spodziewać się ciężkiego, metalowego brzmienia, tak jak na płycie demo zespołu. W obecnej sytuacji na polskim rynku nie można wróżyć płycie zespołu Loch Ness wielkiego sukcesu, ale właśnie robienie płyty nie dla wszystkich może być jej największą zaletą.
Z kolei Mariusz Totoszko jest, jak sam siebie określił, „muzycznym kameleonem”. Choć śpiewać potrafi i przy dużym wkładzie pracy może stać się artystą, to jego wypowiedzi mogą się zwrócić przeciw niemu. Ostatnio deklarował, iż chce nagrać płytę rockową. A jak będzie naprawdę trudno przewidzieć. Krzysiek Zalewski nie pozostawiał złudzeń co do tego, jaką płytę chce nagrać, natomiast Mariuszowi Totoszko ktoś będzie musiał wymyślić styl, image, będzie musiał napisać mu piosenki, skomponować muzykę i nagrać płytę. Prawdopodobnie rola Mariusza Totoszko ograniczy się do odśpiewania kilku kawałków. Podobna sytuacja miała miejsce z Alą Janosz i wszyscy wiemy jak to się skończyło.
Bartosz Hom jest typowym showmanem. Braki w warsztacie wokalnym nadrabia olbrzymim poczuciem humoru i pomysłowością. I może właśnie tutaj powinien szukać swojej szansy. Kariera w telewizji, a może raczej w kabarecie będzie dla niego dużo lepszym rozwiązaniem niż kariera solisty.
Gosia Kunc jest piosenkarką bardzo niekomercyjną, co jest jej olbrzymią zaletą. Raczej mało prawdopodobne jest, aby na jej koncerty przychodziły setki tysięcy ludzi. Jej muzyka jest przeznaczona raczej do słuchania, czy nawet do przeżywania w domowym zaciszu. Mam nadzieję, iż właśnie płytę z taką muzyką wyda.
Hania Stach choć opuściła program płytę z pewnością płytę nagra. I można się spodziewać, iż jej płyta będzie stanowić konkurencję dla twórczości Natalii Kukulskiej…
Pozostali uczestnicy programu także przypuszczalnie wydadzą swoje płyty. Agnieszka Szewczyk wyda płytę rockową, Magda Smug raczej skupi się na rytmach soulowych, a Damian Aleksander lepiej postąpi pozostając w musicalach niż szukając swojego miejsca na wielkiej scenie.
Największą bolączką drugiej edycji idola był deficyt osób wyrazistych, indywidualności. Bo tak naprawdę o niewielu uczestnikach po zakończeniu programu możemy powiedzieć jaką płytę nagrają, jakimi artystami będą. W większości przypadków są to osoby bez wyrazu, bez charyzmy. Potrafią śpiewać, ale co z tego, jeśli nie wiedzą kim chcą być i co chcą śpiewać?
Na szczęście polski rynek muzyczny jest bardzo chłonny i otwarty na naprawdę różnych artystów. Może nawet panowie Totoszko i Hom wydadzą płyty i odniosą sukces porównywany do tego, jaki odniósł zespół Ich Troje, czego z całego serca im życzę…
