Innym przykładem jest badanie Leesmana. Porównano w nim 22 organizacje, które przeanalizowały poziom doświadczeń z pracy z biura i z domu podczas pandemii. Średnia podczas zbiorowej pracy zdalnej (H-Lmi, dom) wyniosła 72,6. Natomiast wyniki z ankiety przeprowadzonej w tych samych organizacjach przed pandemią były nieznacznie gorsze i wyniosły 69,5 (Lmi, biuro). Wyniki są jednak bardzo zbliżone i potwierdzają, że równie (lub nawet nieco bardziej) skutecznie możemy wykonywać swoje obowiązki z domu pracować z domu.

Nowe znaczenie biura dla organizacji

Pozytywne wyniki na temat pracy z domu sprawiły, że niektóre przedsiębiorstwa zaczęły rozważać całkowite porzucenie biura na rzecz pracy z domu. Przed pojęciem takiej decyzji warto przyjrzeć się dokładniej i zastanowić, jaką wartość niesie posiadanie biura.

Zgodnie z wynikami badania Leesmana, aż 36% pracowników ma złe lub bardzo złe doświadczenia związane z pracą zdalną. Na negatywną percepcję pracowników mogą wpływać czynniki opisane w raporcie „Experience per SQF” opublikowanym przez Cushman & Wakefield. Z badania wynika, że jedynie 56% ankietowanych pracujących z domu jest w stanie utrzymać relacje ze współpracownikami. Zgodnie z badaniami Gallup’a posiadanie przyjaciół z pracy powoduje, że jest ona dla nas bardziej satysfakcjonująca, sprawia nam radość i jesteśmy w stanie poświecić jej więcej czasu. Takie relacje mogą zaowocować wzrostem satysfakcji z pracy o ponad 50%, a ponad siedmiokrotnie może wzrosnąć zaangażowanie, gdy pracujemy w jednej firmie z najlepszym przyjacielem. Brak wspólnej przestrzeni, ograniczona możliwość interakcji i spontanicznego dołączenia do konwersacji, może mieć negatywny wpływ na kulturę organizacji. Jedynie 50% pracowników pracujących z domu czuje się związanych z kulturą swojej firmy. W takich warunkach utrzymanie wartościowych pracowników i największych talentów staje się bardzo trudne.

Postrzeganie pracy zdalnej jest też związane z etapem życia, w którym się znajdujemy – wiekiem, sytuacją rodzinną, czy materialną. Najgorzej w nowej rzeczywistości radzą sobie pracownicy młodzi (pokolenie Z), dopiero stawiający swoje pierwsze kroki na rynku pracy. Wynika to z faktu, że nie zdążyli oni nawiązać odpowiednich relacji w firmie, dopiero zdobywają doświadczenie i często nie mają odpowiednich warunków do pracy. Starsze pokolenie, czyli Millenialsi, dostrzegają wyzwania związane z łączeniem dwóch roli – rodzica i pracownika. Brak jasnej granicy pomiędzy życiem prywatnym a pracą może negatywnie odbijać się na relacjach rodzinnych i efektywności. Najlepiej z pracą z domu radzą sobie pokolenia Generacji X i Baby Boomers.

Ciekawą obserwacją, wynikającą z badania Cushman & Wakefeld, jest korelacja pomiędzy sektorem, a ogólną satysfakcją z pracy z domu. Dużo lepiej sobie radziły firmy z jasnym procesami i zrozumiałymi KPI’ami – dało się to zaobserwować w sektorach: prawnym, finansowym i IT. Gorzej pracę z domu niż z biura postrzegały branże polegające na relacjach międzyludzkich i kreatywności – tj. sprzedaż, marketing, HR, R&D.
Praca hybrydowa – złoty środek w nowej rzeczywistości

Liczne badania na temat preferencji pracowników prowadzą nas do jednego wniosku – większość, po zakończeniu pandemii, chciałaby mieszanego modelu pracy – tzn. pracy hybrydowej, łączącej pracę z domu z pracą z biura. Wyniki badania przeprowadzonego przez międzynarodową pracownię architektoniczną Gensler doskonale obrazują dysproporcję pomiędzy zwolennikami pracy hybrydowej, a osobami deklarującymi wybór jednego stylu pracy. Całkowicie zdalnie chce pracować jedynie 12%, a w pełni z biura – 21% ankietowanych. Najbardziej liczna grupa – 67% badanych – chce pracować w trybie mieszanym, czyli 1-4 dni z domu.