Lew Rywin Zapytany czy myśli o 2,5 roku spędzonym w celi więzienia odpowiada:
– Nie, w ogóle nie dopuszczam takiej możliwości i w ogóle o tym nie myślę.
– Wyrok na Rywina nie może zadowolić nikogo, komu zależy na zwalczaniu korupcji w Polsce. Jest sukcesem tych, którzy Rywina po łapówkę wysłali” – czytamy w komentarzu redakcyjnym Gazety Wyborczej.
– Nim sąd wydał wyrok, śledztwo prowadziła prokuratura. Ta prokuratura, której szef najpierw zwlekał z podjęciem działań wobec korupcyjnej propozycji Rywina, później nieudolnie prowadziła śledztwo, na przykład pozwalając na zatarcie ewentualnych śladów przez Rywina i Kwiatkowskiego – czytamy w komentarzu Krzysztofa Gottesmana z Rzeczpospolitej.
Lewicowa Trybuna w komentarzu „Trochę więcej słów” podkreśla nieprawomocność wyroku. Widać też wyeksponowanie stwierdzenia o braku „grupy trzymającej władzę” i udziału w aferze Leszka Millera.
– Wierzę więc, że i druga część prawdy – że to Agora przyszła do Rywina – pokona medialny szum, histeryczne wrzaski skompromitowanych wczorajszym wyrokiem sejmowych „śledczych” i przebije się w końcu do opinii publicznej. Sąd nie był jednomyślny. To dowód, że trafiały do niego nie tylko popisy Redaktora, ale też argumenty obrony. To duży sukces mecenasów Rychłowskiego, Małeckiego i Tomczyka – pisze redaktor naczelny Trybuny, Marek Barański
– Zapadł wyrok w sprawie Lwa Rywina. Nie jest on prawomocny i zapewne będzie podlegał ocenie sądu odwoławczego, ale nie tylko. Również opinia społeczna i środki społecznego przekazu, a także politycy będą się ustosunkowywać do tego wyroku z uwagi na bezprecedensowy charakter sprawy, a co za tym idzie, do dzisiejszego rozstrzygnięcia. Na pewno pojawią się porównania orzeczenia sądu do raportu sejmowej komisji śledczej. Sąd pragnie przypomnieć, iż zupełnie inne cele przyświęcały działalności komisji. (…) Rozstrzygając tę sprawę, sąd procedował zgodnie z zasadami kodeksu postępowania karnego, tj. dążeniem do ustalenia prawdy materialnej w oparciu o zebrane dowody, zgodnie z zasadą obiektywizmu. Sąd starał się pracować w atmosferze spokoju, nie bacząc na pojawiające się wypowiedzi, czy też końcowe raporty niektórych członków komisji śledczej, a co za tym idzie, komentarze polityków bądź dziennikarzy. Tych opinii nie można odebrać inaczej, niż jako prób wywarcia wpływu na pracę sądu, a zwłaszcza jego końcowe rozstrzygnięcie (…).
Nie można pozostawić bez komentarza artykułu zamieszczonego w „Gazecie Wyborczej” 21 kwietnia br. pt. „Przed wyrokiem”. Autor tej publikacji, w czasie trwania narady sądu nad wyrokiem, stwierdził: „Największa afera korupcyjna w III RP skończy się zapewne porażką wymiaru sprawiedliwości. Niezależnie od tego, za co i na jaką karę Lew Rywin zostanie skazany”. Pytamy: co nie stanowiłoby porażki wymiaru sprawiedliwości? Wyrok taki, którego życzyłaby sobie „GW”, oparty na hipotezach, przypuszczeniach, podejrzeniach, bez względu na podstawowe zasady postępowania karnego? Czy też wyrok na określone zamówienie polityczne tylko dlatego, że tak chce „GW”? Nie jest to czas na dłuższe wywody co do treści artykułu, ale też nie można pozostać wobec niego obojętnym. Jest rzeczą niezwykłą i niecodzienną, aby sędziowie zabierali głos po wydaniu wyroku. Jednakże postępowanie zostało już zakończone, zaś użyta przez dziennikarza opinia i komentarze dotyczące całego procesu są na tyle bulwersujące, że nie możemy pozostać obojętnymi wobec bezprecedensowej próby wywarcia wpływu na decyzję sądu. Wyrażamy stanowczy protest przeciwko tego typu publikacjom, bo to nie jest krytyka, tylko niebezpieczna tendencja do wywierania nacisku na sąd orzekający w tej konkretnej sprawie. – wygłosił sędzia Marek Celej, kończąc rozprawę nawiązując do artykułu opublikowanego w Gazecie Wyborczej.
