Zamiast doradzać, rozwiązywać konflikty i próbować popchnąć polskie media do przodu, Rada stara się objąć nad nimi pełną kontrolę. Bywa tak, że niektórzy nadawcy boją się poruszać tematy z nią związane – nigdy nie wiadomo, co się stanie, bo koncesja, jak widać, to rzecz ulotna.
Niekiedy członkowie KRRiT po prostu się ośmieszają, próbując wprowadzać w Polsce pewnego rodzaju cenzurę moralną – niestety chyba pomylili epoki. Dobry przykład dał temu Jarosław Sellin, który zaraz po wejściu na antenę popularnego na całym świecie programu „Big Brother” zapowiedział walkę o nałożenie na TVN kary w wysokości 1 mln złotych.
Na początku stycznia ofiarą Rady padła płatna telewizja kodowana Canal+, która musi zapłacić 100 tys. złotych za emisję filmu „Malaria” Spike`a Lee. Przewodniczący KRRiT Juliusz Braun stwierdził, że nagrodzone przez Jury Ekumeniczne festiwalu w Cannes dzieło ciemnoskórego reżysera jest szkodliwe.
To jednak nie koniec interesujących posunięć polskiego regulatora rynku mediów. Niedawno Rada zakwestionowała termin startu nowej telewizji Puls. W wypowiedzi dla prasy Joanna Stempień, rzecznik prasowa KRRiT, powiedziała, że jej urząd nie czuje się zobligowany do dokonywania zmian w koncesji nadawcy w dogodnym dla niego terminie.
Nasuwa się dobre pytanie: Dla kogo jest właściwie Rada? Dla nadawców, czy sama dla siebie? A może to nadawcy są dla Rady? Wszystko mogłoby na to wskazywać. Nie po to jednak została powołana. Obecnie jest miejscem rozgrywek politycznych i finansowych.
W niedawnym rozdaniu nowych koncesji radiowych sieć RMF FM została pozbawiona możliwości rozszczepień lokalnych, które posiadała od 5 lat – odkąd też inwestowała w nie spore sumy. Pracę w związku z tym stracić może 200 osób, a sama rozgłośnia straci bardzo ważną część swojej ramówki. Ze stacją jednoczą się jednak słuchacze, zapowiadane są także protesty.
Rada powinna pamiętać, że o ile nie przewiduje się żadnych konsekwencji względem błednych decyzji przez nią podejmowanych, jest jeszcze społeczeństwo, które przy odpowiedniej organizacji może zdziałać naprawdę wiele.
Rozwiązaniem obecnej sytuacji KRRiT byłaby jej likwidacja, bądź próba odpolitycznienia i zmiany zasad jej działania. Niedopuszczalne jest, aby tego typu urząd oceniał emitowane przez niezależnych nadawców programy i według własnej oceny nakładał dotkliwe kary. Niedopuszczalne jest także ingerowanie w biznesplan mediów oraz próby niszczenia ich dorobku.
Zaobserwować można także faworyzowanie przez KRRiT niektórych stacji, jednocześnie będąc restrykcyjnym w stosunku do innych. W tym wypadku warto przypomnieć np. sytuację Radia Maryja, które przez kilka lat nadaje swój sygnał satelitarnie – bez odpowiedniej zgody.
Być może warto byłoby także przekształcić Radę w drobną komisję, zajmującą się wyłącznie sprawami formalnymi. Owa komisja powinna służyć i doradzać, bez własnej – politycznej – ingerencji. Powinna składać się z ekspertów, ludzi z kręgów kultury i mediów. Tymczasem obecnie składa się głównie z polityków i ludzi, którzy mają nikłe pojęcie o tym jakie jest ich zadanie.