Poznajmy pokolenia
BABY BOOMERS, czyli pokolenie urodzone pomiędzy 1946-1964 rokiem. Nazwane tak przez mocny wzrost urodzeń po zakończeniu drugiej Wojny Światowej. Dzisiaj mają oni około 60 lat. I choć teraz już ich działalność zawodowa powoli się kończy to nadal są obecni na rynku pracy. I dalej osób 50+ przybywa, w związku ze starzejącym się społeczeństwem, ci należą już do następnego pokolenia, pokolenia X. Charakteryzują się oni większym wykształceniem, niż ich rodzice. natomiast najbardziej wykształconym pokoleniem jest obecnie pokolenie Y inaczej zwane millenialsami.
Jak pokolenie baby boomers’ów i X posiadają wiele wspólnych cech jako pracownicy, to millenialsi się od nich diametralnie różnią. Dlaczego?
Otóż dla BB i X są przywiązani do swojego miejsca pracy, są lojalni wobec pracodawców. Są zaangażowani w pracę i chętni dzielą się swoim doświadczeniem z młodszymi pracownikami. Są to osoby nie ufające internetowi, czy elektronice, nadal wolą załatwiać wszystko face-to-face a dokumenty powinny być w wersji papierowej.
Millenialsi (ok 1980-1994) natomiast, są osobami które nade wszystko cenią swój osobisty rozwój. Są otwarci na wyzwania i angażują się we wszystko co robią, jednak jeśli nie mają odpowiednik warunków do rozwoju, mogą szybko zmienić pracę. Są jednostkami niezależnymi, które niezbyt lubią pracę w grupie. Znają swoją wartość i nie zawsze są chętni do słuchania porad, czy informacji zwrotnych swojego performancu w pracy. Chcą też wprowadzić stabilny bilans pomiędzy pracą a życiem prywatnym.
Następne pokolenie nazywa się Z, należą do niego osoby urodzone w latach ’90 -tych i wczesnych ’00. Osoby urodzone w tych czasach są podobne do millenialsów. Dopiero wchodzą na rynek pracy, jednak już można zauważyć pare interesujących cech. Pokolenie Z od małego ma doczynienia z sprzętem elektronicznym. Nie można więc się dziwić, że wolą to używać komputera w pracy do większości zadań, szybko łapią programy komputerowe. Wolą interakcje mailową, niż face-to-face. Jak millenialsi cenią sobie samo rozwój bardziej niż firmę dla której pracują. Lubią elastyczne godziny pracy, zwłaszcza że dużo z nich równolegle studiuje. Jednak często są krytykowani przez starsze pokolenie przez ich uzależnienie od smartfonów. Ciężko im się skupić na jednej rzeczy, lubią zmiany i nie boją się zmienić miejsca pracy, gdy przestanie im już odpowiadać lub gdy znajdą coś lepszego. Dla nich też jest ważny bilans pomiędzy pracą a życiem osobistym, ale przywiązują też uwagę na zespół i atmosferę w pracy.
Tak więc mamy tu dwa przeciwległe obozy na rynku pracy, zwolennicy przestarzałych metod i ci chętni do rozwoju innowacyjnych rozwiązań.
Problemy i bolączki prowadzą do konfliktów międzypokoleniowych
Jednym z największych konfliktów jest postrzeganie millenialsów i Z na rynku pracy. Przez starsze pokolenie uważani za dzieci nie zdolne do prowadzenia ważnych zadań czy klientów. Uważani za uprzywilejowanych małolatów, którzy zamiast pracować siedzą na telefonie, lub spotykają się ze znajomymi przepuszczając wszystkie pieniądze od rodziców. Ich odważne pomysły nie zawsze są słyszane, przez zwolenników starszych czasów prostszych czasów. Ich idee i przekonania na temat świata są marginalizowane. Można to zobaczyć na przykładzie zagrożenia klimatycznego, próbę ocalenia ludzkości od zagłady klimatycznej podejmują głównie młodzi ludzie. Podczas gdy często u starszych pokoleń można zauważyć niedowierzanie, lub brak dbałości o środowisko.
Odpowiedzią na takie postawienie rzeczy jest właśnie „OK, boomer”. Oznacza to na celu pokazanie, że młodzi ludzie też są ważni, a nawet ważniejsi, gdyż to oni są przyszłością. Chcą by ich opinia została wysłuchana i doceniona. To oni mają otwarty umysł na nowości, mają wiele zainteresowań i chcą wykorzystać swoją wiedzę w pracy. Starsze pokolenie widząc millenialsów cały czas w telefonach, myślą, że tracą czas natomiast to właśnie z telefonów czerpią potrzebne im informacje.
Ok boomer jest odpowiedzią na przytaczane historie niedoli starszych pokoleń. BB chętni opowiadać o starych czasach nie doceniają w jak trudnym i konkurencyjnym świecie urodzili się millenialsi. Tak, może nie musieli głodować, w końcu dorastali w erze konsumpcjonizmu. Ale, teraz? W Polsce znalezienie pracy na pół etatu w poważniejszej firmie, nie call center, czy restauracji, graniczy z cudem. A przecież pracodawcy chcą tylko osoby o wykształceniu wyższym, studiujące i z doświadczeniem na podobnym stanowisku minimum 2 letnie, pensja? 2 000 zł na pełen etat. A przecież teraz każdy poważnie traktujący swoją przyszłość student musi już w trakcie studiów zacząć swoją przygodę w pracy.
