WLR to usługa, w której alternatywny operator przejmuje obsługę połączeń telefonicznych wraz z pobieraniem abonamentu.
Na rynku już zaczynają się pojawiać propozycje planów taryfowych z nielimitowaną liczbą minut połączeń wewnątrz sieci w ramach stałej opłaty abonamentowej. Kwestia dopuszczalności wprowadzenia usługi WLR na polskim rynku w ramach obecnie obowiązujących regulacji jest też przedmiotem postępowania administracyjnego prowadzonego w URTiP.
Spółka Tele2 Polska Sp. z o.o. wystąpiła o dokonanie zmiany umowy o połączeniu sieci Tele2 i Telekomunikacji Polskiej S.A. poprzez zobowiązanie TP do świadczenia usługi WLR. W trakcie postępowania został przygotowany projekt rozstrzygnięcia oparty na założeniu, że usługa WLR nie mieści się w zakresie obowiązków regulacyjnych nałożonych na TP w przepisach przejściowych Prawa telekomunikacyjnego. W związku z tym rozstrzygając spór międzyoperatorski Prezes URTiP nie może nałożyć na TP obowiązku świadczenia usługi WLR.
Uczestnicy postępowania konsultacyjnego (tj. Krajowa Izba Gospodarcza Elektroniki i Telekomunikacji, Centrum Studiów Regulacyjnych, Energis i Tele2) zgłosili liczne zastrzeżenia do przyjętej koncepcji rozstrzygnięcia. Przedstawione zostały m.in. opinie, że usługa WLR może być zakwalifikowana jako jedna z usług międzyoperatorskich świadczonych w ramach połączenia sieci (interkonekt).
Sprawa wdrożenia w Polsce usługi WLR ma też ścisły związek ze sprzeciwem, który prezes URTiP zgłosił 28 czerwca 2005 r. do projektu wprowadzenia planu telefonicznego pn. „Plan TP zawsze za darmo”. Jednym z głównych argumentów Regulatora było stwierdzenie, iż stosowanie przez TP cennika, zgodnie z którym w zamian za opłatę abonamentową w wysokości 115 zł brutto abonenci mają możliwość wykonywania nieograniczonej liczby połączeń lokalnych i międzystrefowych wewnątrz sieci TP, stanowiłoby poważne zagrożenie dla działających na rynku operatorów świadczących usługi telefoniczne z wykorzystaniem numeru NDS oraz preselekcji. Tego rodzaju dostawcy usług uzależnieni są od opłat interkonektowych wnoszonych na rzecz TP. Ponadto nie mając bezpośredniego dostępu do abonentów, nie mogą skonstruować konkurencyjnej oferty typu: „abonament + nielimitowana liczba połączeń”.
Konieczność ochrony konkurencji na rynku skłoniła prezesa URTiP do sprzeciwu wobec projektu „Plan TP zawsze za darmo”. Jednakże sama idea łączenia w pakiety usług dostępu do sieci oraz połączeń jest oceniana jako korzystna dla użytkowników końcowych, którzy zyskują możliwość pełniejszej kontroli nad wydatkami ponoszonymi na usługi telekomunikacyjne.
W krajach europejskich zbliżone plany taryfowe są wprowadzane przy uwzględnieniu zasady, że usługi dostępu i połączeń oferowane w pakietach przez operatora zasiedziałego na rynku detalicznym, powinny być dostępne po odpowiednio niższej cenie na rynku hurtowym dla jego konkurentów, tak by mieli oni możliwość zbudowania konkurencyjnej oferty. Na początku sierpnia 2005 r. TP poinformowała o „przystąpieniu do prac nad stworzeniem komercyjnej oferty hurtowego dostępu do sieci TP” kierowanej właśnie do alternatywnych operatorów.
Zdaniem prezesa URTiP Witolda Grabosia należy rozważyć możliwość wdrożenia usługi WLR, jako odpowiedniego środka regulacyjnego dla rynku hurtowego. Przyczyni się to do zachowania w zmienionych warunkach rynkowych wymagań konkurencji oraz zapewni ochronę długofalowych interesów użytkowników usług. Prezes URTiP zwrócił się więc do Komisji Europejskiej i Ministra Infrastruktury z prośbą o przedstawienie opinii w sprawie wprowadzenia usługi WLR w Polsce.
