Przedstawiamy najbardziej interesujące fragmenty wywiadu.
Tomasz Kin: Panie Tomku, zaskoczyła Pana taka sytuacja czy był Pan na to przygotowany?
Tomasz Lis: Mimo wszystko trochę zaskoczyła. Tak powiem.
Jakie to uczucie mieć świadomość, że 43 proc. Polaków widzi w Panu przyszłego prezydenta?
Nie, nie jak do tego sondażu sięgniemy to nie jest tak, tylko było powiedziane bodajże, że gdyby była taka druga tura. Tam była mowa o 17 proc. bodajże. Powiedziałbym, że to szok, bo myślę że każdy przeciętny człowiek powiedziałby, że to szok, ale teraz muszę zważać na słowa, bo ja doskonale wiem kto tego słucha i doskonale wiem kto komu będzie składał relację z tego co właśnie mówiłem. Tutaj będą pauzy to znaczy, że się zastanawiam co mam powiedzieć, albo czego nie powiedzieć.
Jak zareagowali Pana przyjaciele i najbliżsi, kiedy zobaczyli Pana na okładkach dzienników? Jedna nawet była okraszona takim tekstem „Polowanie na Lisa”. Czarną czcionką bił po oczach ten tekst. Uśmiali się? Zasmucili?
Takie wydarzenie poza wszystkim innym są pewne przeciążenia, ale ma bardzo, bardzo też naprawdę pozytywne skutki. Po pierwsze dla mnie jest pewnym komfortem. Od wielu wielu lat właściwie nie spotykam wrócić sobie do domu o trzeciej czy o czwartej. Mam wtedy czas dla dzieci, dlatego to cieszę się, że ktoś mi poszedł na rękę. Jest też drugi test tak jak to się ludzie zachowują. Z tego punktu widzenia to było, to jest szalenie podnoszące mnie na duchu. Ze względu na tą bazę głosów, telefonów, smsów, które dostałem od ludzi, których często nie widziałem przez lata a w niektórych przypadkach nawet przez naście lat. Od ludzi z którymi niekoniecznie miałem jakieś dobre stosunki, od ludzi które wydawały mi się w cudzysłowie albo potencjalnie wrogie wobec mnie czy instytucji w której jestem cały czas zatrudniony, więc to było dużo podnoszących rzeczy na duchu, ale to też jest test. Niektórzy zachowali się jak padalce.
Dla kogo robiłeś Fakty?
Ale mówisz to w czasie przeszłym, ciekawe…
Robisz, robisz…
Nie, nie może jak najbardziej trafna formuła. Dla odbiorców, raczej wszystkich.
A czy to jest tak, że dla wszystkich i dla nikogo?
Nie, dla wszystkich czyli dla paru milionów ludzi. Jak wynika z badań – Fakty mają bardzo dobrą oglądalność nie tylko wśród, że tak powiem generalnej populacji( przepraszam za słowo populacji), ale przede wszystkich wśród ludzi od 16 do 49 roku życia.
Należysz w Polsce do tego super elitarnego klubu anchorów? Podpowiem, że tak w Stanach mówią na prezenterów telewizyjnych.
Nie, tu w Polsce nie ma takiego klubu. W Stanach jest taki klub, bo są prawdziwe, niezależne dzienniki. Pozycja tych ludzi jest nie do zakwestionowania przez nikogo. Jest nie do zakwestionowania, ponieważ cieszą się wiarygodnością, poparciem. Poparciem, wiarygodnością i zaufaniem widzów. I nikt przy zdrowych zmysłach nie dotknie kogoś takiego, bo ten człowiek gwarantuje A programowi pewną jakość B widzom, że ten produkt będzie wiarygodny.(…)
Gdybyś był prezydentem, co byś przeniósł analogicznie, który z systemów z Ameryki do Polski?
Po pierwsze nigdy nie odpowiadam na pytania zaczynające się od gdyby. Po drugie stanowczo ja spójnie zareagowałem na zawartą w pytaniu insynuację, więc co jako obywatel przeniósłbym do Polski. Myślę, że pierwszą rzeczą, którą bym przeniósł to optymizm.
Więcej cytatów oraz dźwiękowe fragmenty audycji „Konfrontacje” w Radiostacji na stronach tvnmaniak.
