– Nikt nie mógł przewidzieć, że moment, w którym tunezyjski sprzedawca owoców podpalił się na rynku miasta ledwie widocznego na mapie, zapoczątkował falę protestów, w wyniku których obalono dyktatorów w Tunezji, Egipcie i Libii, a reżimy w Syrii, Jemenie i Bahrajnie przeżyły wstrząs. Lub też, że Meksykanie sprzeciwią się i powstaną przeciw kartelom narkotykowym, Grecy będą brać udział w marszach przeciwko swoim niewiarygodnym liderom, Amerykanie zaczną okupować przestrzeń publiczną w sprzeciwie wobec nierówności ekonomicznych, zaś Rosjanie zakwestionują zasady skorumpowanej autokracji – tak Time uzasadnia przyznanie tytułu protestującym.
Pismo podkreśliło również istotność nowych mediów oraz portali społecznościowych, takich jak Twitter czy Facebook w przekazywaniu informacji poza oficjalnym, kontolowanym przez rządy obiegiem, a także komunikowaniu się protestujących ze sobą.
Pośród innych kandydatów do tytułu znalazły się inne grupy – 1% oraz 99%, hakerzy z Anonymous czy 50 pracowników usuwających awarię w japońskiej elektrowni atomowej Fukushima. Nominowane były też osoby publiczne: m.in. Silvio Berlusconi, księżna Kate Middleton, Hillary Clinton oraz Steve Jobs.
Time tytuł Człowieka Roku przyznaje od 1927 roku. Na liście laureatów są m.in. Barack Obama, Liu Xiaobo, George W. Bush, Michaił Gorbaczow, Władimir Putin, Lech Wałęsa, Jan Paweł II, Albert Einstein, Adolf Hitler oraz Mark Zuckerberg.
