Jednak przyzwyczajenia telewidzów oraz wysokie koszty odbiorników mogą spowodować, że telewizja 3D nie odniesie spektakularnego sukcesu.
Po założeniu ciemnych okularów zapadłem się w miękkiej kanapie przed płaskim telewizorem Hyundai. Podobnie jak podczas pierwszej wizyty w kinie IMAX przez pierwsze kilka sekund musiałem powtarzać sobie: Po prostu oglądam telewizję.
Patrzyłem na transmisję meczu tenisowego turnieju Rolanda Garrosa. W pewnej chwili odniosłem wrażenie, że zawodniczka puściła mi piłkę prosto w oczy. Odruchowo zrobiłem unik… a koledzy położyli się ze śmiechu.
Obok mnie siedział Philippe Delbary, szef zespołu pracującego nad trójwymiarową telewizją w paryskim Orange Technocentre, gdzie inżynierowie France Telecom testują swoje najnowsze produkty i usługi. To właśnie francuski operator telekomunikacyjny sfilmował i wyemitował mecze w formacie trójwymiarowym. Widzowie mogli obejrzeć zmagania tenisistów w dwóch paryskich salonach Orange, gdzie rozdawano im specjalne okulary. Teraz Delbary i jego zespół pracują nad tym, żeby 3D TV weszła do domów widzów już pod koniec 2009 r. – To jest jednak wstępny termin – zastrzega. – Wiele zależy od tego, kiedy na rynku będzie wystarczająco dużo produkcji w 3D oraz telewizorów, które umożliwiają ich odbiór.
W innych krajach też trwają prace nad telewizją trójwymiarową. W marcu br. w specjalnym studiu BBC niewielka grupa widzów mogła obejrzeć mecz rugby Anglia – Szkocja. Regularne transmisje w 3D serwuje swoim abonentom w zasadzie jedynie japońska stacja BS 11. Jednak to tylko króciutkie, kilkuminutowe filmy z wyspy Hokkaido (np. ujęcia z zoo czy wyścigów motocyklowych). W promocję transmisji w trzech wymiarach zaangażowało się amerykańska liga koszykówki NBA. Na razie jednak mecze są emitowane tylko w kinach albo na specjalnych pokazach.
Również Hollywood pracuje nad 3D. Głośne premiery 3D, jak np. zeszłoroczny „Beowulf”, sprzedają się na pniu, ale branża chce mieć pewność, że nie jest to krótkotrwała moda, lecz przełom porównywalny do wprowadzenia pierwszych kolorowych filmów. Po premierze „Beowulfa” analitycy JPMorgan oceniali, że projekcje trójwymiarowych filmów przyciągną o 10 proc. więcej widzów niż ich klasyczne odpowiedniki.
Nad nowym trójwymiarowym przebojem kinowym pracuje już James Cameron, reżyser słynnego „Titanica”. Na produkcję „Avatara” (tak będzie zatytułowany film) dostał od wytwórni 20th Century Fox czek na 200 mln dol.
Do trójwymiarowego skoku muszą jednak przygotować się producenci telewizorów. Odbiorniki 3D mają w ofercie m.in. Philips, Samsung czy Mitsubishi. – Telewizja trójwymiarowa jest już gotową technologią. Ale na razie większość firm ogranicza się do prototypów i krótkich serii. Nie ma wspólnego standardu – mówi Stefan Kamiński, prezes Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji.
W Japonii 46-calowy telewizor LCD umożliwiający odbiór zarówno tradycyjnego obrazu, jak i pokazów 3D sprzedaje Hyundai. Wykorzystuje on technologię TriDef kalifornijskiej spółki DDD Group. Telewizor kosztuje jednak blisko 4 tys. dol. – o 25-30 proc. więcej niż zbliżony parametrami zwykły telewizor LCD. Co więcej, do oglądania trzeba założyć specjalne okulary. Właśnie na takim telewizorze Orange pokazuje dziennikarzom fragmenty French Open.
Są telewizory, które okularów nie wymagają – np. Philips. Jego wadą jest jednak to, że trzeba usadowić się dokładnie naprzeciwko ekranu, bo inaczej obraz staje się nieostry.
– Popyt na tego typu sprzęt nie będzie zbyt duży – prognozuje Maria Aguete, analityk firmy badawczej Screen Digest. Według niej sporą barierą jest cena telewizora. – Brakuje też materiałów, które stacje mogłyby nadawać w takim formacie. A widz potrzebuje całkiem sporego pokoju, by w pełni dostrzec efekt 3D – mówi „Gazecie” Aguete.
Wtórują jej inni eksperci. – Z technologią 3D w telewizji będzie pewnie podobnie jak z telewizją wysokiej rozdzielczości – mówi Gazecie Laurence Meyer, analityk firmy badawczej JupiterResearch. – Dyskusje o tej technologii zaczęły się w połowie lat 80. i po 20 latach oglądanie transmisji w wysokiej rozdzielczości wcale nie jest w Europie powszechne.
Przyszłość 3D może rozbić się też o nawyki widzów, którzy oglądając telewizję, lubią jednocześnie przeglądać gazety albo wysyłać SMS-y. W ciemnych okularach nie da się tego robić.
Więcej na http://www.wyborcza.pl
