Podsumowanie roku 2010: prasa

Michał M. Lisiecki, prezes Platformy Mediowej Point Group

Wydarzenie:
Wzrost sprzedaży papierowej gazety, tygodnika Wprost, o 60% w 6 miesięcy. Powrót tygodnika do żywych i na pozycję najczęściej cytowanego tygodnika opinii na rynku w 2010.

Wojna polsko-polska, ze Smoleńskiem włącznie – trochę jak u Greka Zorby. Paradoksalnie, media na tej wojnie żerują i dzięki niej lepiej radzą sobie w kryzysie (szczególnie papierowe – przez większą sprzedaż). Wydarzenie to zamieszczam jednak także i poniżej – jako rozczarowanie roku.

Niespodzianka:
Tomasz Lis redaktorem naczelnym Wprost.

Rozczarowanie:
Panujący nadal pesymizm i brak wiary. Po nabyciu przez PMPG tygodnika Wprost nie przeczytałem (literalnie) jednej choćby opinii, że może jednak się uda… Jako optymistę, rozczarował mnie poziom pesymizmu wśród kolegów „po fachu”. A przecież do nas jako mediów należy m.in. insporowanie, zachęcanie, motywowanie oraz mądre recenzowanie i konstruktywna krytyka.

„Wojna Polsko-Polska” – to przykre, ale prawdziwe. Obcokrajowcy coraz częściej opowiadają dowcip: „Daj Polakom wolność a sami się pozabijają”.

Katarzyna Kolanowska, dyrektor promocji Gazety Wyborczej

Wydarzenie:
Połączenie Axel Springer Polska z grupą Rignier – wydarzenie branżowe na skalę europejską.

Niespodzianka:
Odnowiony Wprost pod rządami Tomasza Lisa – nowy zespół wprowadza do tygodnika widoczne zmiany.

Rozczarowanie:
Mimo wysiłków wydawcy i redakcji, zmiany makiety i formuły redakcyjnej, przetasowań personalnych – Przekrój ma słabe wyniki sprzedaży egzemplarzowej i nie jest cytowany. Wielka szkoda.

Eliza Amanowicz, dyrektor marketingu, Harvard Business Review Polska:

Wydarzenie:
Politykę można słuchać! Jest pierwszym tygodnikiem, który zdecydował się na taki krok. Dostępne co tydzień najlepsze teksty nagrane przez profesjonalnych lektorów to zupełnie nowa jakość. Oprócz tego ceny w prenumeracie audio są naprawdę atrakcyjne. AudioPolityka zdecydowanie wykracza poza kategorię i zasługuje na miano prasowego wydarzenia roku.

Niespodzianka:
Niespodzianką roku okazał się nowy odmieniony magazyn Wprost. Skala zmian zaskoczyła pozytywnie. Po rewolucji, jaką przeszedł z inicjatywy Tomasza Lisa, z upadającego tygodnika w ciągu niespełna pół roku otrzymaliśmy rzetelne pismo, które chce się czytać. Wprost stał się żywym, reagującym na aktualne wydarzenia  pismem z dobrą publicystyką i, co ważne, został pozbawiony „awanturnictwa”. Na docenienie zasługuje również wsparcie promocyjne. Obecnie pismo uwiarygodnia sobą hasło Zawsze Wprost.

Rozczarowanie:
Polska prasa doczekała się swoich e-wydań, ale ich poziom rozczarowuje. Masowo wydawane treści dostępne na urządzenia mobilne niczym nie różnią się od ich papierowych źródeł. Brakuje im interaktywności. Płaskie są nawet reklamy w nich umieszczane.

Agata Michalak, redaktor naczelna miesięcznika Aktivist

Wydarzenie:
Bardzo odważny pomysł, by spróbować wydawać czysto warszawski magazyn o pięknym layoucie (duża zasługa wschodzącej gwiazdy projektowania Edgara Bąka!), świetnym papierze i przede wszystkim zawartości, której nie powstydziłby się Wallpaper, zabarwionej lokalnym kolorytem i tutejszą problematyką. Czyli: magazyn WAW z Mikiem Urbaniakiem i Agnieszką Kowalską z „Co Jest Grane” u sterów. Na razie ukazał się dopiero pierwszy numer, sponsorowany podobno przez samych twórców. Jeśli znajdą sensowny format finansowania, wróżę im powodzenie. Chcę bowiem wierzyć, że dorośliśmy już do tego, by mieć prawdziwie warszawski magazyn, troszczący się o wyższe miejskie potrzeby bywałych w świecie mieszczuchów.

Niespodzianka:
Niespodzianką był dla mnie kierunek, w którym podąża nowy tygodnik Wprost. Spodziewałam się, że zmiana będzie diametralna, nie sądziłam jednak, że celował będzie w odbiorców istniejących z powodzeniem na rynku Polityki i Przekroju. Jestem ciekawa struktury czytelniczej Wprostu. Czy rekrutują się spośród osób będących nadal czytelnikami innych tygodników czy też magazyn Tomasza Lisa „ukradł” ich konkurencji?

Pozytywnie zaskakuje też kierunek obrany przez miesięcznik Bluszcz pod rządami Rafała Bryndala. Drugi (listopadowy) numer po zmianach, z którym miałam przyjemność, nosi jeszcze wprawdzie znamiona dawnego Bluszczu (mam na myśli grono autorskie), 
ale przede wszystkim zachęca do czytania. I czytania. I czytania. Bo tekstów, które budzą ciekawość na pierwszy rzut oka, jest w nim całe mnóstwo!

Niespodzianka numer trzy: Wysokie Obcasy Extra. Wydawałoby się – czysto komercyjny format, pozwalający na uszczknięcie kawałka rynku, w którym rozgościły się dawno temu luksusowe magazyny dla kobiet i pisma ilustrowane. Bo po cóż mielibyśmy kupować jeszcze „Obcasy” raz na kwartał, skoro i tak kupujemy je co tydzień? Okazuje się, że po Wysokie Obcasy Extra ręka wyciąga się sama – bo zachęci obiecująca rozmowa, która do wymogów regularnych „Obcasów” musiałaby zostać dramatycznie przycięta, rozbudowane dyskusje z fachowcami (w tym z moją ulubioną dr Alicją Długołęcką), portrety, analizy socjo-obyczajowe. O dziwo ten koncept się sprawdził!

Rozczarowanie:
Za rozczarowanie roku uznałabym sposób, w jaki media po obu stronach bieguna politycznego reagowały na rozmaite wydarzenia po 10. kwietnia, który, mam wrażenie, podniósł poprzeczkę, jeśli chodzi o dramatyczny i sensacyjny ton doniesień. To, w jaki sposób tzw. liberalne media „informowały” chociażby o sprawie dopalaczy, był dla mnie ze wszech miar niedopuszczalne. Trudno było dostrzec w nim minimum obiektywizmu i chęci dopuszczenia do głosu pełnego spektrum opinii. Natomiast relacjonowanie sytuacji spod krzyża zniechęciło wielu czytelników i widzów do śledzenia bieżących wydarzeń w ogóle, skoro wiele ważniejszych njusów przegrywało rywalizację z aktywnością grupki fanatyków.

Konrad Łaski, wiceprezes Murator SA

Wydarzenie:
W tym roku nie było spektakularnego czy przełomowego wydarzenia na rynku prasowym. Ewentualnie, jako wydarzenie roku, można wskazać przejęcie przez Platformę Mediową Point Group tygodnika Wprost oraz zatrudnienie na stanowisku redaktora naczelnego Tomasza Lisa.

Niespodzianka:
Rynek tytułów opiniotwórczych przez ostatnie lata charakteryzuje się spadkami sprzedaży egzemplarzowej. Na tym tle Angora, która notuje odwrotny trend, jest niespodzianką – jak wyjątek potwierdzający regułę.

Rozczarowanie roku:
Kolejny rok spadku sprzedaży reklam w prasie opiniotwórczej, podczas gdy media elektroniczne notują wzrosty w stosunku do 2009 roku. Wydaje się, że ta sytuacja bardziej wynika z mody na internet, szczególnie w domach mediowych, niż z przesłanek merytorycznych.