Hasło nowej kampanii reklamowej brzmi: „New FT, new comment” (Nowy „Financial Times”, Nowy Komentarz). Nawiązuje ono do poprzedniego „No FT, no comment” (w wolnym tłumaczeniu „Jak nie ma „Financial Timesa”, to nie wiadomo jak komentować”).
Od trzech lat „Financial Times” boryka się z największym od blisko 30 lat spadkiem przychodów z ogłoszeń. Przychody dziennika zależą od ogłoszeń zamieszczanych przez firmy działające w sektorze usług finansowych i nowych technologii, którym nie wiedzie się dobrze.
Za pierwsze półrocze 2002 roku zysk „FT” wyniósł 7 mln funtów wobec 32 mln funtów za pierwsze sześć miesięcy 2001 roku. Sprzedaż od stycznia do czerwca ub. roku na brytyjskim rynku zmniejszyła się o 7 proc., choć w USA wzrosła o 14 proc.
Duże straty przyniosły też internetowe strony „FT”, które od pewnego czasu są częściowo płatne. FT.com spodziewa się wyjść spod kreski pod koniec bieżącego roku.
Dziennikowi trudniej też przychodzi konkurować o czytelników, ponieważ najważniejsze dzienniki mają swoje strony biznesowe. Rozwój Internetu spowodował, że szczegółowe dane finansowe – do niedawna mocny atut dziennika – stały się szeroko dostępne on-line.
Gazeta nadal będzie drukowana na charakterystycznym różowym papierze, ale więcej będzie w niej wiadomości bieżących i rozrywki. Dodatki weekendowe będą miały zmienioną formułę i szatę graficzną.
„FT” był ceniony za to, że jest dziennikiem specjalistycznym, a nawet elitarnym. Z tego powodu planowany ukłon w kierunku głównego czytelniczego nurtu uważany jest za ryzykowny, szczególnie w okresie, gdy przychody z ogłoszeń są wciąż stosunkowo niskie.
Niektórzy obawiają się, że „FT” może stracić część wiernych czytelników, a na ich miejsce nie pozyskać nowych. Dodatkowo na brytyjskim rynku gazet codziennych zaostrza się konkurencja, ponieważ młodzi czytelnicy zaczynają tracić nawyk codziennej lektury gazet.
Mutacje „FT” wydawane są też we Frankfurcie jako „Financial Times Deutschland” (od lutego 2000), w Nowym Jorku, Paryżu i Tokio. Okresem fenomenalnego rozwoju dziennika były lata 90., kiedy dzienny nakład wzrósł z 287 tys. do 486 tys. egzemplarzy, z czego ponad połowa sprzedawana była na rynku poza Wyspami Brytyjskimi.
