Badanie odbyło się po raz drugi, jego poprzednia edycja miała miejsce w 2004 roku. Oba badania dotyczyły aktualizacji oceny widoczności cityboardów – nośników reklamowych typu frontlight (6×3 m) – które zostały zbadane pod kątem ich efektywności po raz pierwszy w 1999 roku. W ramach badań rejestrowano na wideo natężenie strumieni ruchu: pieszego, pojazdów oraz transportu publicznego wokół reprezentatywnej grupy nośników reklamowych w Warszawie. Badania przeprowadzono metodą G-wert pozwalającą określić ilość kontaktów z nośnikiem reklamowym czyli osób, które reklamę widziały. Ich wyniki pokazują, że w ciągu 12 lat zdecydowanie wzrosła atrakcyjność reklamowa badanych nośników. Dla reprezentatywnej próby lokalizacji ilość kontaktów z reklamą w ciągu godziny w porównaniu do 2004 roku wzrosła o 5% (w ciągu doby odnotowano 3-procentowy wzrost). Natomiast w stosunku do 1999 roku ilość kontaktów na godzinę zwiększyła się o 14% (w ciągu 24 godzin nastąpił 12-procentowy skok). Co istotne – procent „efektywnych kontaktów”, czyli osób, które reklamę widziały i ją zapamiętały, na przestrzeni lat także stale się zwiększa.
Mimo potwierdzonej badaniami rosnącej skuteczności outdooru, w niektórych kręgach nadal panuje przekonanie o jego nieefektywności. Świadczyć może o tym niedawna wypowiedź osoby z otoczenia samego Premiera Donalda Tuska. Wynika z niej, iż szef rządu uważa kampanie billboardowe za nieefektywne. – Ostatnia wypowiedź osoby z otoczenia Premiera jest dla nas niezrozumiała i krzywdzi całą polską branżę reklamy zewnętrznej. Szczególnie, że nie została ona poparta faktami lub badaniami – mówi Marcin Stan, członek zarządu Cityboard Media. – Nasza firma konsekwentnie, od 1999 roku, bada skuteczność reklamy zewnętrznej. Wyniki badań jednoznacznie potwierdzają wysoką efektywność outdoorowych kampanii reklamowych – dodaje.
Badanie G-wert polega na pomiarze natężenia ruchu przy każdym nośniku za pomocą rejestracji wideo, co chroni przed błędem ankietera i pozwala uzyskać materiał, który można wielokrotnie odtworzyć w celu jego dokładniejszej analizy. Po określeniu ruchu przy każdym z nośników, kolejną częścią badania jest weryfikacja widoczności powierzchni reklamowej. Za pomocą metody G-wert bada się m.in. wpływ, jaki na postrzegalność konkretnego ekranu mają takie czynniki jak kąt, pod jakim jest ona umieszczona w stosunku do kierunku ruchu, czas jej potencjalnej widoczności, odwracanie uwagi przez inne czynniki czy wymiar powierzchni reklamowej. W wyniku przeprowadzonego badania otrzymujemy informacje o liczbie kontaktów dla każdego nośnika, która równa się ilości osób, które widziały plakat.
Metoda pomiaru współczynnika G została opracowana w 1985 roku w Niemczech. Niemieckie Stowarzyszenie Reklamy Zewnętrznej zaaprobowało ją jako standardowe narzędzie badawcze. W 1995 roku GfK Polonia dokonała adaptacji metodologii do rynku polskiego i przeprowadziła pierwsze pomiary.
