Wyniki te nie zaskakują jednak znawców rynku telewizyjnego.
Przed telewizorami na całym świecie zasiadło w noc z 5 na 6 marca 38,8 miliona ludzi, co stanowi trzeci najniższy wynik gali oscarowej od 20 lat. Najniższe notowania ma jak dotychczas ceremonia z roku 2003, obejrzaną jedynie przez 33 miliony telewidzów. W 1987 roku, gdy wygrał „Pluton”, Oscary oglądało 37,2 miliona widzów. Dla porównania w zeszłym roku widownia ceremonii, której zwycięzcą był dramat „Za wszelką cenę”, wyniosła 42.1 miliona widzów.
Niski wynik tegorocznej gali nie stanowi jednak dla znawców rynku telewizyjnego specjalnego zaskoczenia. Już wcześniej podejrzewali oni, iż ambitne filmy, które ubiegały się w tym roku o statuetki, mogą nie zainteresować aż tak wielu odbiorców. Ani tytuły te (zwycięskie „Miasto gniewu”, „Tajemnica Brokeback Mountain”, „Capote”, „Good Night, and Good Luck” oraz „Monachium”), ani laureat statuetki dla najlepszego aktora – Philip Seymour Hoffman, nie wpisują się w główny nurt superprodukcji, przyciągających do kin i przed telewizory największa liczbę odbiorców.
Oceny samej ceremonii także nie są jednomyślnie pozytywne. Najwięcej kontrowersji zrodził główny prowadzący – komik Jon Stewart.
„Trudno uwierzyć, że ludzie zajmujący się zawodowo rozrywką, mogli przygotować tak mało zabawne show” – czytamy słowa Toma Shalesa na łamach Washington Post. „Jon Stewart, zadowolony z własnych, niezbyt zabawnych dowcipów, stanowi jedynie blade i smutne odbicie prawdziwie wielkich prowadzących”.
Podobnego zdania jest Alessandra Stanley z The New York Times, która uważa, iż Stewart „nie był tak dowcipny, jak zwykle”, chociaż „miał kilka dobrych momentów”.
