Właśnie poprzez to podłączenie można połączyć służące rozrywce urządzenia elektroniczne z każdym dowolnym PC. Komputer w domowym biurze spełnia wtedy funkcję serwera mediów, przesyła cyfrowe zdjęcia z ostatniego urlopu na Wyspach Karaibskich do telewizora w pokoju gościnnym lub muzykę w formacie MP-3 do mini-wieży w kuchni. Na wystawie IFA w dniach od 2 do 7 września 2005 w Berlinie producenci pokażą, że osieciowanie domowe przestało być luksusem wyłącznie dla dobrze usytuowanych właścicieli domów.
Połączenia sieciowe poprzez „streaming” (przepływ)
Elektronika dla celów rozrywkowych używa korzystnych cenowo standardów przemysłu komputerowego, aby umożliwić przepływ obrazu i dźwięku do innych pomieszczeń w mieszkaniu. Streamig – tak nazywa fachowiec proces, w którym dane medialne, umieszczone centralnie na jednym serwerze, dostarczane są do urządzeń odbiorczych, zwanych „streaming-clients“. Dzięki temu, nie jest konieczne, aby serwer mediów stał we własnym domu, „streaming” nadaje się również do rozpowszechniania muzyki i nagrań video poprzez internet. W ten sposób urządzenie Hi-Fi z podłączeniem do sieci może na przykład odbierać internetowe stacje radiowe albo odtwarzacz video ściągać z internetu filmy fabularne „na życzenie”. W takich wypadkach ważne jest jedynie, aby odbiornik rozumiał, jak ma obsługiwać cyfrowe prawa autorskie (DRM) oferodawcy. Przy montażu filmów TV, nagraniach kamerami video oraz plikach MP3 ograniczenie to z reguły odpada, ponieważ samodzielnie nagrane programy nie posiadają ochrony przed niedozwolonym kopiowaniem.
Transmisja cyfrowych sygnałów audio i video
Podłączanie i obsługa odbiorników mediów stało sie wyraźnie łatwiejsze. Technologie typu UPnP (Universal Plug and Play) dbają o to, aby urządzenia wzajemnie się rozpoznawały i konfigurowały. W ten sposób nawet komputerowi laicy stają się zapalonymi użytkownikami sieci. Pozostaje ułożenie kabli – jesli domowa sieć i tak nie funkcjonuje już bezprzewodwo. Prawie wszyscy producenci mają w programie obok klasycznego wariantu z kablem rownież urządzenia z transmisją radiową. Posługują się one głównie aktualnymi standartami WLAN 802.11g i osiągają w ten sposób teoretyczną prędkość przekazu 54 megabitów na sekundę. Dla porównania: w sieci kablowej możliwe jest uzyskanie 100 megabitów na sekundę. Jednak grube sciany i zakłócenia radiowe, spowodowane np. telefonem bezprzewodowym, zmniejszają prędkość przekazu. Z 54 megabitów pozostaje w praktyce często jedynie 6 mb lub jeszcze mniej, jeśli w tym samym czasie synek surfuje w internecie a córka słucha najnowszych przebojów MP3 z dysku twardego. Nie wystarcza to dla uzyskania płynnych obrazow video o jakości DVD. Jeśli ktoś potrzebuje stale wysokiej prędkości przekazu danych, powinien więc raczej zastosować kabel.
Aby zaoszczędzić domowym użytkownikom sieci tej pracy, niektórzy oferenci idą w jeszcze innym kierunku: chcą oni wykorzystać znajdujące się w domu kable elektryczne w celach cyfrowego przekazu sygnalów audio i video. Obraz i dźwięk transportowane są przy tym jak gdyby „na plecach” przez przewody sieci elektrycznej lub telewizji kablowej. Zaleta tego rozwiaząnia jest wyraźna: wystarczyłoby wyciągnąć przewód odbiornika mediów z kontaktu w ścianie w pokoju gościnnym i włączyć go ponownie w sypialni, a natychmiast urządzenie miałoby znów całkowity dostęp do biblioteki plików centralnego serwera. Osieciowanie urządzeń audio-wizualnych już nie może być prostsze.
