![[TOP 10] Najlepsze przykłady Guerilla Marketingu BBC MEDIARUN COM MARKETING IDEAS V3](https://mediarun.com/pl/wp-content/uploads/2023/09/MEDIARUN_COM_MARKETING_IDEAS_V3.png "[TOP 10] Najlepsze przykłady Guerilla Marketingu 1"){kind=small}
Michael Parkinson to żywa legenda angielskich mediów – wszechstronny dziennikarz, publicysta, autor książek, prezenter telewizyjny i radiowy, o ogromnym dorobku i ujmującej osobowości, ceniony i uwielbiany w równym stopniu przez swych widzów i gości.
Michael urodził się w 1935 r. w miasteczku Cudworth w południowej Anglii. Pierwsze doświadczenia dziennikarskie zdobywał w kilku lokalnych gazetach w Yorkshire, a następnie w Manchester Guardian, by w końcu zostać felietonistą w londyńskim Daily Express. Karierę telewizyjną rozpoczął od pracy producenta programów poświęconych bieżącym wydarzeniom w Granada Television – „Scene At 6.30”, „Afternoon Edition”, „World in Action”, później został reporterem dla programu „24 Hours” w BBC. Produkował również dokumenty sportowe dla London Weekend Television.
W 1965 roku zaczął pisać felietony do cotygodniowej kolumny sportowej w The Sunday Times, których wybór złożył się później na aż cztery publikacje książkowe. W 1975 r. opublikował też „Best – An Intimate Biography” poświęconą George’owi Bestowi oraz „A to Z Soccer”. Do roku 2001 wydał jeszcze 7 książek poświęconych m.in. footballowi i golfowi oraz sportowcom i ich życiorysom. W 1969 r. powierzono mu prowadzenie cyklu filmowego „Granada’s Ciemna”, opublikował też wtedy „A Pictorial History of Westerns”, traktującą o jego ulubionym gatunku filmowym. W 1971 roku poprowadził popołudniowy program „Teabreak” w Thames Television. Po pewnym czasie w programie zaczęła występować jego żona Mary, która później została samodzielną prowadzącą „Teabreak”.
Od 1971 roku Michael prowadził swój własny talk show w BBC pt. „Goście Michaela Parkinsona” (tytuł oryginalny – „Parkinson”) przez 11 lat (do 1982 roku). W tym czasie powstało aż 361 odcinków programu, przez które przewinęło się ponad tysiąc najsławniejszych ludzi świata, a każdego tygodnia talk-show oglądały miliony ludzi. Od 1979 do 1982 roku Michael prowadził swój talk-show także dla ABC i Channel 10 w Australii.
Po dłuższej przerwie, latem 1995 roku, Michael powrócił do BBC ze znakomicie przyjętą serią specjalnych wieczornych programów – poświęconych gigantom świata rozrywki i ich występom w „Gościach Michaela Parkinsona” – zatytułowaną „Parkinson:The Interviews”. Wspominając swoich ulubionych gości, Michael wplótł do programu najlepsze fragmenty oryginalnych wywiadów oraz niezapomniane występy tych gwiazd w studio programu. Seria ta okazała się tak popularna, że doczekała się kontynuacji już w 1996 roku i specjalnego wydania w święta Bożego Narodzenia. Jesienią 1997 roku wyemitowano trzecią serię tego programu, której bohaterami byli m.in. Ingrid Bergman, Bob Hope i Bing Crosby.
Choć „Goście Michaela Parkinsona” to jego najbardziej znany na świecie program, Michael ma na swoim koncie liczne przedsięwzięcia medialne. Wśród blisko dziesiątki innych programów telewizyjnych i radiowych, znalazły się m.in. bardzo popularny „Going For A Song” (BBC ONE), a także oglądany przez ponad 12-milionową widownię „Auntie’s All Time Greats” (dwugodzinny specjalny program emitowany w cyklu poświęconym najznakomitszym programom i artystom telewizji). W latach 1990-1992 ukazywał się też „Michael Parkinson Show” codzienny trzygodzinny program w LBC komentujący bieżące wydarzenia.
W ciągu całej swojej kariery Michael bardzo dużo pracował dla radia. W latach 1994-1996 prowadził cotygodniowy program dla Radio 5 „Parkinson On Sport”. Od 1996 roku ma w Radio 2 poranny niedzielny program „Parkinson’s Sunday Supplement, w którym prezentuje swoją ulubioną muzykę i rozmowy z zaproszonymi przez siebie gośćmi.
W 1992 roku zagrał też główną rolę w spektaklu teatru telewizji BBC ONE pt. „Ghostwatch”. Ta niezwykle kontrowersyjna sztuka zgromadziła większą widownię niż jakakolwiek teatralna produkcja BBC przez ostatnie 10 lat, a Michaelowi przyniosła nominację do nagrody Bafta.
W 1990 Michael został stałym felietonistą sportowym w The Daily Telegraph, nie przestaje jednocześnie pisywać dla innych tytułów. W 1995 roku podczas wręczania Nagród Brytyjskiego Dziennikarstwa Sportowego, Michael został uhonorowany tytułem Sportowego Felietonisty Roku. Jury nagrodziło go za „mistrzowskie obserwacje na temat świata sportu oraz za wybitne osiągnięcia”.
W lutym 1997 r. Brytyjski Instytut Filmowy rozpoczął „TV97 – Wielki Festiwal Małego Ekranu”. Michael był gospodarzem otwierającego imprezę Wieczoru Pamięci Dennisa Pottera, w czasie którego przyznano mu członkostwo Brytyjskiego Instytutu Filmowego w uznanie jego zasług dla telewizji.
Po ogromnym sukcesie serii wspomnień z najlepszych wywiadów cyklu „Goście Michaela Parkinsona”, w styczniu 1998 r. talk-show powrócił na antenę BBC ONE. Po raz kolejny program dowiódł swej ogromnej popularności, a w studiu pojawiły się największe gwiazdy – Anthony Hopkins, Elton John, Billy Connolly i Ewan McGregor. W styczniu 1999 r. powstała kolejna znakomicie przyjęta seria, którą otworzył specjalny program z udziałem George’a Michaela.
Niezwykle rzadko zdarza się by jedna osoba zdobyła w ciągu jednego roku trzy nagrody z trzech różnych dziedzin medialnych, a to właśnie spotkało Michaela w 1998 r.: za radiowy „Parkinson’s Sunday Supplement” zdobył Sony Radio Award, Variety Club przyznał mu tytuł Osobowości Medialnej Roku, a na Brytyjskich Nagrodach Prasowych organizowanych przez branżową Press Gazette uhonorowano go tytułem Sportowego Publicysty Roku. W tym samym roku otrzymał również Gold Awards od Comic Heritage oraz BASCA (Brytyjska Akademia Twórców Tekstów, Kompozytorów i Autorów), w głosowaniu na National TV Awards przyznano mu tytuł Najlepszego Prowadzącego Talk Show. Rok 1999 przyniósł Michaelowi kolejną kolekcję nagród: Najlepszego Publicysty Sportowego od Cover Magazine, Najlepszego Prezentera Telewizyjnego od Brytyjskiej Gildii Prasowej oraz prestiżową nagrodę Bafta (Brytyjskiej Akademii Filmowej, Telewizyjnej i Artystycznej) za Najlepszy Występ Rozrywkowy. W lipcu 1999 r. Michael został dumnym laureatem honorowego doktoratu Universytetu Humbershire i Lincolnshire, a kilka miesięcy później – drugiej już nagrody za „Gości Michaela Parkinsona” jako Najlepszy Talk Show na National Television Awards.
Wiosna i lato 1999 r. to okres pracy nad programem „Parkinson’s Choice” dla Radio2, w którym Michael prezentował utwory gigantów muzyki pop; w efekcie wydano specjalną kompilację pod tym samym tytułem. W tym samym roku Michael wydał książkę „Michael Parkinson on Golf” i nagrał kolejną serię „Gości Michaela Parkinsona”, która rozpoczynała się od wywiadu z Paulem McCartneyem.
W 2000 roku Michael został uhonorowany za swe wybitne zasługi dla mediów doroczną nagrodą Media Society. W tym samym roku dostąpił zaszczytu wpisania na Honorową Listę Urodzinową Królowej i przyznania mu orderu CBE (Commander of British Empire). Jesienią 2000 r. zaprezentował kolejną serię „Gości Michaela Parkinsona”, nagrodzoną National Television Award dla Najpopularniejszego Talk Show. Rok później ukazała się szósta już edycja od czasu, gdy wznowiono jego produkcję w 1998 r. Program emitowano w najlepszym czasie antenowym, a jego wyniki oglądalności znów okazały się doskonałe. Mimo tak intensywnej pracy Michael znalazł jeszcze czas by napisać i wydać kolejną książkę – „Michael Parkinson on Football”.
Rok 2005 to nowa seria talk-show „Goście Michaela Parkinsona” wyprodukowana przez Granadę dla ITV w Wielkiej Brytanii.
