„Foto” tuż przy „Kebabie”, „Internet Café” nad „Solarium”, „Tłumiki” i”Lody” wtym samym miejscu co „Autogaz”, a „Sex Shop” obok „Zakładu Pogrzebowego”. Są blaszanymi banerami wielkości kartki papieru, ale też foliowymi szmatami rozciągniętymi na kilka metrów. Przytłaczają kolorami – tu czarne litery na żółtym tle, obok jaskrawoczerwone na pistacjowym.
Napakowane gdzie popadnie: na fasadach budynków, pod gzymsami, na budkach, kładkach i siatkach. Reklamy w polskich miastach. – Żadnego porządku, wolna amerykanka. Każdy wiesza, gdzie chce i co mu się podoba – żali się Magda, nasza czytelniczka z Gdyni. – Partyzanckie szyldy zrobiły zmojego miasta ruski targ, prowincjonalny odpustowy stragan – wtóruje czytelnik zKrakowa. – To ohyda i bezguście. Czy tak naprawdę musi być? Dlaczego nie reagują władze naszych miast? – pytają inni. – Wieszając szyldy, przedsiębiorcy muszą uzyskiwać zgodę właścicieli budynków, a miasto nie ma nic do powiedzenia. Wyjątek stanowią jedynie zabytki, ale to margines. W naszych miastach przytłaczająca większość nieruchomości jest w rękach prywatnych właścicieli. Efekt jest taki, że nie można nikomu zabronić wieszania brzydkich reklam ani nakazywać ich usuwania – mówi Jacek Stokłosa, plastyk miejski z krakowskiego ratusza. Według niego najlepszym ratunkiem byłaby zmiana prawa, która dawałaby samorządom większe uprawnienia. – Jeśli idę do galerii handlowej, tam są setki sklepików i jest porządek. Bo pieczę nad szyldami trzyma dyrekcja centrum. Chodzi o to, byśmy my też jako władze miasta mogli w imię wspólnego dobra, jakim jest estetyka przestrzeni miejskich, ingerować w samowolę prywatnych właścicieli – tłumaczy Stokłosa.
Sami przedsiębiorcy są oburzeni na myśl o takiej kontroli: – Zamawiając szyld, najważniejsze było dla mnie, żeby rzucał się w oczy. Miastu będzie zależeć, by wkomponowywał się w otoczenie i najlepiej w ogóle nie był widoczny – mówi Wojciech Sobieraj, właściciel sklepu spożywczego na warszawskim Marymoncie. Właściciel punktu ksero przy ul. Batorego wWarszawie dodaje, że wymuszanie lepszych szyldów będzie oznaczało dodatkowe wydatki. – Jeśli chciałbym zamówić profesjonalny szyld, musiałbym wydać co najmniej 600-800 zł. Nie stać mnie na to. A gdybym był zmuszony z szyldu zrezygnować, liczba moich klientów spadnie co najmniej o połowę – tłumaczy. Ale okazuje się, że estetyczny szyld może zarówno być tani, jak i przyciągać klientów. Od trzech miesięcy przekonuje o tym krakowska „Gazeta Wyborcza”, która ruszyła z akcją „Szyldy i reklamy to też śmieci” i wśród czytelników ogłosiła plebiscyt na najgorszy szyld w mieście. Efekt? Zwycięzcy – Kebab przy Plantach i restauracja U Babci Maliny – zgodzili się zmienić swoje banery. – Ważne, by to samym przedsiębiorcom zależało na estetyce ich szyldów. Przedsiębiorcy muszą zrozumieć, że tak samo jak nie można wyrzucać papierków na ulicę, tak samo nie powinno się zaśmiecać miasta szyldami i reklamami – tłumaczy Dawid Hajok z krakowskiej Gazety.
Więcej na http://www.metro.gazeta.pl
