– Prowadzi to do wniosku, że potrzebna jest nie tyle głęboka nowelizacja, ile zupełnie nowa ustawa, nowocześnie i kompleksowo normująca funkcjonowanie radiofonii i telewizji. – informuje 'Rz’.
– Dotyczy to zwłaszcza środków publicznych przeznaczanych na media publiczne. Chodzi o to, aby wystarczały na wypełnianie misji publicznej. Nie jest najważniejsze, czy będzie to abonament czy inny sposób finansowania. W powszechnym mniemaniu abonament utożsamiany jest właśnie z samą ideą pomocy publicznej, co może prowadzić do mylnego wniosku, że jest niezastąpiony. Tymczasem jest on po prostu najbardziej tradycyjnym i najpowszechniejszym sposobem wspierania (czy nawet utrzymywania) nadawców publicznych. – donosi ‘Rzeczpospolita’.
– Jednym z istotnych problemów mediów publicznych jest widzenie ich wszystkich przez pryzmat Telewizji Polskiej SA. Widać to najlepiej w dyskusjach nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji. Gdybowiem, podyktowane krytyczną oceną działalności TVP, składane są kolejne propozycje zmian w przepisach, rzadko kto zastanawia się, jakie skutki mogą mieć one dla radia. Przykładem niech będzie pomysł ograniczenia działalności reklamowej TVP, który w obowiązującym systemie doprowadziłby do zmniejszenia udziału radia w przychodach z abonamentu (te musiałyby bardziej zasilić TVP). A to praktycznie unicestwiłoby radio publiczne. Zwraca się uwagę, że brak przejrzystości w wydatkowaniu przez TVP środków z opłat abonamentowych w ogóle podważa sens istnienia abonamentu, zapomina się jednak, że abonament stanowi tylko ok. 30 proc. jej przychodów, podczas gdy dla radia to już 80 proc. Postrzegania mediów publicznych nie da się zmienić bez istotnej modyfikacji systemu regulacji. System ten zakłada bowiem ich jednolite ustawowe normowanie, tak że telewizja zawsze będzie przesłaniała radio. – informuje ‘Rz’
– To, co bez wątpienia powinno być natomiast wspólne dla telewizji i radia publicznego, to objęcie obu tzw. modelem służby. System ten jest w Europie coraz bardziej popularny. Opiera się na szczegółowym określeniu zadań i sposobu ich wykonania w dodatkowym, oprócz ustawy, dokumencie (umowie, statucie, rozporządzeniu, karcie…) oraz na kontroli spełniania wymogów określonych w takim dokumencie przez niezależnego regulatora lub organ nadzorczy nadawcy. Podstawowym walorem tego rozwiązania jest to, że pozwala ono czytelnie powiązać wykonywanie misji z przychodami ze środków publicznych. – czytamy w czwartkowym wydaniu dziennika.
autor: Lech Jaworski, członek KRRiT