Pierwszego maja 2004 roku otworzyły się dla Polski granice Unii Europejskiej. Dla wielu naszych rodaków miały to być drzwi do lepszego życia. Kilkadziesiąt tysięcy Polaków szturmem ruszyło w poszukiwaniu pracy za granicą. Kamery serialu „Bitwa o Anglię” śledzą losy tych, którzy wyjechali na Wyspy Brytyjskie i do Irlandii.
Jedni mieli załatwioną pracę, inni, których było zdecydowanie więcej, liczyli na cud. Bez przygotowania, bez znajomości języka, z kilkoma funtami w kieszeni, wyruszyli na podbój Wysp. To serial o nadziejach i porażkach. Dziennikarze towarzyszą i obserwują kilkudziesięciu Polaków w Londynie, Edynburgu i Dublinie. Są wśród nich dwaj górnicy ze Śląska – Zdzisiek i Piotrek, którzy przyjechali do Irlandii.
Bez pieniędzy, znajomości języka, kompletnie na wariata. Na Wyspie dołącza do nich Antoś. Razem przemierzyli – pieszo! – 100 km w poszukiwaniu pracy. Od miasta do miasteczka, od miasteczka do wioski. Dziś jeden z nich pływa na kutrze, a dwaj pozostali koszą trawę na polach golfowych. Ale nie wszystkim się udało. Rodzina Lenarcików ledwo wiąże koniec z końcem. Z dnia na dzień czują się gorzej, bardzo tęsknią za krajem. Ale chcą zostać w Irlandii dla dobra dzieci. Jest też dwóch młodych chłopców, którzy z wielkimi oczekiwaniami przyjechali do Londynu. Codziennie śledzą ogłoszenia na tablicy przy dworcu Victoria Station.
Śpią na ławkach w parkach i na dworcach. Co z nimi będzie? To nie jest zwykła emigracja zarobkowa.