Wieloaspektowość inteligencji emocjonalnej
Cechą inteligencji emocjonalnej niewątpliwie jest wielowątkowość. Pierwszym, podstawowym jej elementem jest samoświadomość, czyli neutralny stan umysłu w chwilach uniesienia emocjonalnego, który pozwala na spokojne przemyślenie całej sytuacji. Samoświadomość to także fundament kontroli nad emocjami, a w konsekwencji kontroli swoich zachowań. Kolejnym składnikiem inteligencji emocjonalnej jest samoregulacja, poprzez którą rozumie się hamowanie wewnętrznych impulsów, utrzymywanie prawości i norm. Z kolei motywacja to umiejętność utrzymywania zaangażowania na tym samym, wysokim poziomie w celu osiągnięcia założonego celu przy jednoczesnym oparciu się impulsywności oraz prokrastynacji w zakresie zaspokojenia pragnienia, jakim jest sukces. Ostatnią składową inteligencji emocjonalnej jest empatia. Jest ona pochodną samoświadomości i pozwala rozumieć odczucia innych ludzi. Tutaj bardzo ważną rolę odgrywają sygnały niewerbalne, jak: gestykulacja, ton głosu, mimika twarzy, a także łatwość dostosowywania się do otoczenia, umiejętność pracy w zespole oraz rozwiązywania konfliktów.
Samoświadomość
W szerokim rozumieniu, jest to wewnętrzny głos, ujmowanie swoich stanów mentalnych w celu doskonania analizy wcześniejszych działań, a także odnoszenie się do samego siebie. Dialog wewnętrzy odgrywa podwójną rolę. Po pierwsze, zakłada on bycie odbiorcą swoich stanów mentalnych (emocji, intencji, przeżyć), a po drugie bycie interpretatorem tychże stanów. Mowa wewnętrzna zapewnia możliwość obserwacji samego siebie i reagowanie na przeżywane doznania w prawidłowy sposób. Rozwijanie samoświadomości i prowadzenie dialogu z samym sobą wzmaga poczucie obiektywności i bezstronności. Bardzo istotne jest, aby w procesie coachingu samoświadomość przed projekcją celu była na jak najwyższym poziomie. Wynika to z tego, że poznanie samego siebie pozwala określić cel, który będzie jak najbardziej zgody z własnym JA.
Samoregulacja
To sztuka panowania nad własnymi emocjami. Takimi które zaburzają postrzeganie siebie i bynajmniej nie chodzi tu wyłącznie o negatywne emocje. Strach, wściekłość, czy troska mogą nieco zniekształcić sposób postrzegania rzeczywistości i zaburzać procesy myślowe. Wynikiem braku transparentnego myślenia mogą być nieprzemyślane i niedoprecyzowane cele, stawiane we wstępnej fazie pracy coachingowej. Z kolei nadmiar pozytywnych emocji może spowodować przecenę swoich możliwości i zaplątanie się cele, które mogą być zbyt skomplikowane, a nawet niemożliwe do zrealizowania.
Motywacja
Coaching bez motywacji nie jest możliwy, dlatego jest on uznawany za kluczowy element tego procesu. Z kolei jeśli motywacji towarzyszy dodatkowo optymizm, silna wiara i wizja zrealizowanego celu, to o wiele łatwiejsze staje się jego osiągnięcie. Motywacja płynąca z naszego wnętrza jest silniejsza niż ta pochodząca z zewnątrz. Przystępując do procesu coachingowego warto przyjrzeć się, co nami kieruje przy stawianiu celu.
Empatia
Ma ona swoje podłoże w samoświadomości. Jeśli ta jest wysoko rozwinięta, to nasza empatia również. Im bardziej dokształcamy się w zakresie emocji, tym trafniej potrafimy je zidentyfikować, a co za tym idzie jest nam łatwiej zrozumieć zachowania innych. Umiejętność przeżywania tego co inni i utożsamiania się z tymi osobami jest konieczna, gdy pragniemy wykonywać zawód coacha. Między klientem, a trenerem musi nawiązać się prawdziwa więź. Coach powinien rozumieć emocjonalne stany swoich klientów.
Umiejętności społeczne
Szczypta samokontroli plus empatia równa się umiejętnościom społecznym. Dobrze opanowane stanowią pomoc dla realizacji celu. Szczególnie są one przydatne, gdy założony cel zakłada współpracę z innymi osobami. Kompetencje w zakresie prowadzenia negocjacji, współpracy w grupie, łatwości nawiązywania relacji mogą okazać się kluczowe dla odniesienia sukcesu.
Inteligencja emocjonalna stanowi obszar do ciągłego doskonalenia, nad którym można pracować. Aby jednak wspiąć się na szczyt trwałych zmian, musisz spełnić cztery podstawowe warunki:
- Knowledge (wiedza)
- Attitudes (nastawienie)
- Skills (umiejętności)
- Habits (nawyki)
Powyższy model KASH zawiera wszystkie wymiary, na których skupia się proces coachingowy. Najszybciej i najprościej następuje zmiana wiedzy i umiejętności. Długotrwałej pracy wymaga natomiast zmiana nawyków i nastawienia.
Jak wykorzystać inteligencję emocjonalną w procesie coachingu?
Coaching jest procesem, podczas którego uczymy się szerzej myśleć, dalej widzieć i poznawać wszystkie nasze możliwości, które ułatwią nam dotarcie do zamierzonego celu. To proces, dzięki któremu następuje zwiększenie świadomości, poznanie swoich ograniczeń i poszerzania horyzontów. Punktem wyjścia do rozwoju inteligencji emocjonalnej jest nastawienie do samego siebie i innych (przy czym taka kolejność nie świadczy o egoizmie). Chodzi tu zwyczajnie o szacunek. Szanujmy siebie i innych za to kim i jacy jesteśmy, nie za nasze dokonania.
Źródło: HR Polska